Speculatieve klassiekers
Het nut van het lezen van klassiekers
Van sommige (sub)genres had ik al wel de klassieke boeken en verhalen gelezen, zoals de epische fantasy (Lord of the Rings van J.R.R. Tolkien, Earthsea van Ursula Le Guin, Thomas Covenant van Stephen Donaldson, Discworld van Terry Pratchett etc.) en space opera (Foundation van Isaac Asimov, Known Space van Larry Niven, Dune van Frank Herbert, Hyperion van Dan Simmons, Ender van Orson Scott Card etc.). Bij die genres waren de ontwikkelingen in stijl, insteek, sociaal-economische en politieke ideeën en trends vooral door natuurlijk (tijds)verloop duidelijk geworden. Door het lezen van meer klassiekers, vooral ook in andere (sub)genres, gingen die bewegingen me in alle genres opvallen, waardoor het veel duidelijker wordt welke ontwikkelingen er gaande zijn.
Onderwerpen als dekolonisatie van de SF, gender en identiteit, opvattingen over wat goed en fout is, acceptabel of juist niet en hoe die ideeën verschuiven en op en neer gaan in de loop der tijd komen veel meer in focus als je je klassiekers kent.
Onlangs stelde ik uit mijn 'gelezen boeken'-lijst een sublijst samen van door mij gelezen speculatieve klassiekers. Het bleek al een enorme lijst te zijn (natuurlijk deels in mijn jeugd gelezen, en ik vergeet er vast een heel aantal) van ruim honderd titels. Ik ben niet heel streng geweest in wat precies een klassieker is (niet in tijd en ook niet in kwaliteit), maar ik vind het een mooi en interessant overzicht.
Welke klassiekers mis ik nog? Welke moet ik absoluut lezen om mijn beeld op de speculatieve genres nog wat completer te maken? Laat het me weten (hier of via social media)